Stichting Frisse Wind is in 1998 opgericht. Sindsdien verzorgen we (bijna) all inclusive fietsvakanties vanuit één vaste locatie. Dat onze fietsvakanties aanslaan lijkt wel uit het feit dat er visueel gehandicapte mensen zijn die vanaf het begin van ons bestaan met ons meegaan. Douwe Feenstra is er daar een van, maar Douwe heeft ook de voorloper van de Stichting meegemaakt. Het onderstaande verhaal van hem over de tijd vóór de ”geboorte” van de Stichting Frisse Wind toont aan hoe een en ander veranderd is.
Heeft u zich wel eens afgevraagd wat er vóór het tijdperk Stichting Frisse Wind was? Welnu, ik heb dat meegemaakt en nodig jullie uit van mijn verhaal kennis te nemen. In de tweede helft van de jaren tachtig richtte Cees van der Linden de Stichting Linden Tandem Activiteiten Harderwijk (SLTAH) op. Met z’n tweeën, samen met zijn vrouw Netty, organiseerden zij een tiental jaar lang, vanuit hun flat in Harderwijk trektochten per tandem voor blinden en slechtzienden. Cees had daartoe een garagebox met 10 Spartatandems. Dat waren bijzondere fietsen. Zo kon, makkelijk voor het vervoer, het achterwiel worden weggenomen door een deel van de kettingkast weg te klappen. Verder remden het voor- en achterwiel tegelijk, zodat je niet over de kop kon vliegen bij het remmen. ’s Winters onderhield Cees die tandems allemaal zelf. Na een wervend bericht op de landelijke radiozenders meldden zich vervolgens de eerste voorrijders aan. Rond 1987 hoorde ik van deze fietsvakanties en meldde ik mij ook aan.
De locatie waar wij verbleven was het 17eeeuwse kasteel De Essenburg in Hierden, vlakbij Harderwijk. Daar overnachtten de visueel gehandicapte achterrijders, terwijl de voorrijders aanvankelijk bij Cees en Netty thuis in Harderwijk sliepen. Cees had zich daartoe enige stapelbedden aangeschaft die naast zijn aquariums -Cees kweekte thuis vissen- stonden opgesteld. Het blub-blub uit de aquariums was niet voor iedere slaper een welkom geluid. Later huurde Cees een aantal huisjes op vakantiepark De Kastelenhof in Garderen.https://stichtingfrissewind.nl/wp-content/uploads/2024-Cees-van-der-Linden-rotated.jpg
De eerste trektocht die ik meemaakte ging van Harderwijk (Gld), via Giethoorn (Ov), Hollandscheveld (Dr) en Nijverdal (Ov) weer terug naar Harderwijk. De bagage werd in een busje vervoerd. De routes stonden op papier, waarvoor Cees een ingenieus klik-systeem op het stuur gebruikte. We hadden metalen kistjes achterop voor de fietsreparatiespullen en verdere benodigdheden overdag. Helemaal geluidloos was dit niet.
Cees en Netty namen tijdens de trektochten hun eigen koelkast mee. Catering was er nog niet, dus zorgden zij daar ook zelf voor. Cees bracht iedere deelnemer ’s morgens om zeven uur een kop thee op bed (met als voornaamste reden dat de fietsers zich zo niet konden verslapen). Na de dagelijkse fietstochten kookte hij samen met Netty het avondeten. Maar was dat gedaan, dan brak het moment van rust voor het paar aan: de voorrijders waren verantwoordelijk voor de afwas. Die ging met de hand. Er waren daarvoor een heleboel theedoeken nodig, die Netty de volgende dag weer moest wassen. Terwijl er overdag door de deelnemers gefietst werd, maakte zij bovendien elke dag de huisjes schoon. Het was al met al een hele klus voor deze twee mensen. En dan moet je bedenken dat Cees en Netty op een bepaald moment 6 trektochten van een week per jaar reden.
Dit alles werd voor Cees en Netty uiteindelijk te zwaar. Naast het vele werk speelde ook de verantwoordelijkheid onderweg mee: er waren namelijk nog geen mobiele telefoons om snel hulp in te roepen, als dat nodig was. Daarom hief hij zijn Stichting op en zat ik zonder fietsvakantie. Gelukkig was er een aantal voorrijders die bij Cees reden die zijn mooie initiatief direct overnamen. Zo ontstond de Stichting Frisse Wind en kon ik ook het jaar daarop van een tandemvakantie genieten.
Douwe Feenstra